Kıyamet Suresi (Kıyamet 1-40)

1لَٓا اُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيٰمَةِۙ

1- Hayır, kıyamet (kalkış) gününe and ederim.

2وَلَٓا اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ

2- Ve yine hayır, kendini kınayan nefse de and ederim.

3اَيَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُۜ

3- İnsan, onun kemiklerini bir araya toplayamayacağımızı mı sanıyor?

4بَلٰى قَادِر۪ينَ عَلٰٓى اَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ

4- Hayır, Biz onun parmak uçlarını dahi yeniden derleyip-düzenlemeye kadiriz (gücümüz yeter).

5بَلْ يُر۪يدُ الْاِنْسَانُ لِيَفْجُرَ اَمَامَهُۚ

5- Fakat (pişmanlık duymayan) insan önündekini de (yaşayacağı günleri de) 'fücurla-günahla sürdürmek ister'.

6يَسْـَٔلُ اَيَّانَ يَوْمُ الْقِيٰمَةِۜ

6- Kıyamet günü ne zamanmış diye sorar.

7فَاِذَا بَرِقَ الْبَصَرُۙ

7- Ama göz kamaştığında

8وَخَسَفَ الْقَمَرُۙ

8- Ay karardığında

9وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُۙ

9- Güneş ve ay biraraya getirildiğinde

10يَقُولُ الْاِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ اَيْنَ الْمَفَرُّۚ

10- İnsan o gün "Kaçış nereye?" der.

11كَلَّا لَا وَزَرَۚ

11- Hayır, (artık kaçıp) sığınacak bir yer yok.

12اِلٰى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍۨ الْمُسْتَقَرُّۜ

12- O gün karar kılınacak (varılıp-durulacak) yer Rabbinin huzurudur.

13يُنَبَّؤُا الْاِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَاَخَّرَۜ

13- İnsana o gün önceden yapıp-takdim ettikleri ve (yapmayıp) erteledikleri şeylerle haber verilir.

14بَلِ الْاِنْسَانُ عَلٰى نَفْسِه۪ بَص۪يرَةٌۙ

14- Hayır, insan kendi nefsine karşı basirdir (görendir).

15وَلَوْ اَلْقٰى مَعَاذ۪يرَهُۜ

15- Mazeretlerini ortaya atsa bile.

16لَا تُحَرِّكْ بِه۪ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِه۪ۜ

16- Onu (inen vahyi, kavrayıp bellemek için) aceleye kapılıp, dilini onunla hareket ettirip durma.

17اِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْاٰنَهُۚ

17- Hiç şüphesiz onu (kalbinde) toplamak ve onu (sana eksiksiz) okutmak Bize aittir.

18فَاِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْاٰنَهُۚ

18- O halde Biz onu okuduğumuz zaman sen onun okunuşunu izle.

19ثُمَّ اِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُۜ

19- Sonra onu açıklamak da Bize aittir.

20كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَۙ

20- Hayır, siz çarçabuk geçmekte olanı seviyorsunuz.

21وَتَذَرُونَ الْاٰخِرَةَۜ

21- Ve ahireti terkedip-bırakıyorsunuz.

22وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌۙ

22- O gün (bazı) yüzler vardır ki ışıl ışıl parlar.

23اِلٰى رَبِّهَا نَاظِرَةٌۚ

23- Rablerine bakarlar.

24وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌۙ

24- O gün öyle yüzler vardır ki asıktır-kararmıştır.

25تَظُنُّ اَنْ يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌۜ

25- Kendisine 'beli büken-kıran işler' yapılacağını anlamıştır.

26كَلَّٓا اِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَۙ

26- Hayır, can köprücük kemiğine gelip dayandığı zaman

27وَق۪يلَ مَنْ۔ رَاقٍۙ

27- (Buna) çare bulacak kim denir.

28وَظَنَّ اَنَّهُ الْفِرَاقُۙ

28- Artık kendisi de bir ayrılık olduğunu anlamıştır.

29وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِۙ

29- (Ölüm korkusuyla) ayaklar birbirine dolaşır.

30اِلٰى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍۨ الْمَسَاقُۜ‌۟

30- O gün sevk yalnızca Rabbinedir.

31فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلّٰىۙ

31- Fakat o ne doğrulamış, ne de namaz kılmıştı.

32وَلٰـكِنْ كَذَّبَ وَتَوَلّٰىۙ

32- Lakin yalanlamış ve yüz çevirmişti.

33ثُمَّ ذَهَبَ اِلٰٓى اَهْلِه۪ يَتَمَطّٰىۜ

33- Sonra da çalım satarak yakınlarına gitmişti.

34اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰىۙ

34- Layıktır (o azab) sana layık.

35ثُمَّ اَوْلٰى لَكَ فَاَوْلٰىۜ

35- Sonra (yine) layıktır sana layık.

36اَيَحْسَبُ الْاِنْسَانُ اَنْ يُتْرَكَ سُدًىۜ

36- İnsan başıboş bırakılacağını mı sanıyor?

37اَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِنْ مَنِيٍّ يُمْنٰىۙ

37- Kendisi döküp-akıtılan meniden bir damla değil miydi?

38ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوّٰىۙ

38- Sonra bir kan pıhtısı oldu. Derken Allah onu (insan biçiminde) yaratıp bir 'düzen içinde şekillendirdi'.

39فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْاُنْثٰىۜ

39- Böylece ondan erkek ve dişi olmak üzere iki eş (çift) kıldı.

40اَلَيْسَ ذٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلٰٓى اَنْ يُحْيِيَ الْمَوْتٰى

40- (Bunları yapan Allah) ölüleri diriltmeye kadir değil midir?

(75-Kıyamet 1-40)