| ve izâ | : ve ..... olduğu zaman |
| messe | : dokundu |
| el insâne | : insan |
| durrun | : darlık, sıkıntı, zarar |
| deâ | : dua etti |
| rabbe-hu | : onun Rabbi |
| munîben | : münîb olarak, yönelerek |
| ileyhi | : ona |
| summe | : sonra |
| izâ | : olduğu zaman |
| havvele-hu | : ona verdi, lütfetti |
| ni'meten | : ni'met |
| min-hu | : ondan, kendisinden |
| nesiye | : unuttu |
| mâ kâne | : olmadı |
| yed'û | : dua eder |
| ileyhi | : ona |
| min | : den |
| kablu | : önce |
| ve ceale | : ve kıldı, yaptı, yarattı |
| li allâhi | : Allah için, Allah'a |
| endâden | : eşler, ortaklar |
| li yudılle | : saptırmak için, dalâlete düşürmek için |
| an | : dan |
| sebîli-hi | : onun yolu |
| kul | : de, söyle |
| temetta | : metalan, faydalan |
| bi kufri-ke | : küfrünle, inkârınla |
| kalîlen | : az, biraz |
| inne-ke | : muhakkak ki sen |
| min | : den |
| ashâbi en nâri | : ateş ehli, ateşin halkı |
